ตอนที่ 4 ลั้นลาใต้เมืองน้ำแข็ง
ที่รับรองแขกของเมืองน้ำแข็งคือข้างล่างหรือใต้เมืองน้ำแข็ง!!! ลึกลงไปประมาณห้าพันเมตร ยังมีที่พักผ่อนลานกว้างส่วนรวมสำหรับการใช้ชีวิต ของเจ้าหน้าที่ในเมืองน้ำแข็งเองและแขกผู้มาเยือน ที่แปลกตาและหาดูได้ยากคือปลาที่ปรับสายพันธุ์เพื่อการมีชีวิตอยู่ตามสภาพแวดล้อม มีหลายชนิด แต่ที่ได้รับความสนใจเป็นพิเศษจะมีอยู่ 2 ชนิด นั่นคือ ปลาโลมา กับ เพนกวิน – -‘ ที่อาศัยอยู่แถวโพรงถ้ำใต้น้ำ ใต้เมืองน้ำแข็ง!!!
“ ลิฟท์กำลังจะเปิดคะ! “ เสียงเตือนจากลิฟท์ขนส่ง จากด้านบนสู่ด้านล่าง
ไอด้าตื่นตาตื่นใจกับบรรยากาศชั้นโถงล่างจัดด้วยความเรียบง่าย บางส่วนเป็นผนังน้ำแข็งที่มีความโปร่งใส จนมองออกไปเห็น พืชและสัตว์น้ำหลายชนิด กำลังว่ายไปมา เพื่อเล่นไฟส่องสว่างของที่พัก แน่นอน มีปลาโลมา จอมจุ้น อยู่สองตัวกำลังพยักหน้าเรียกแขกหน้าใหม่อย่าง ไอด้า สาวจอมจุ้นคนนี้ เนื่องจากเธอเอ็นดูสัตว์อยู่เป็นทุนเดิม เธอจึงวิ่งเข้าไปใกล้ผนังน้ำแข็งเพื่อเป็นการทักทายกับ เจ้าปลาโลมาจอมจุ้นทั้งสองตัว อย่างออกรสออกชาติ
“ จะออกไปส่องท้องทะเลแถวนี้มั้ยน้องสาวสุดสวย! “ เจ้าหน้าที่ ฮ็อปกิ้นน์ ผู้ดูแลสถานที่โดยรวมของโถงล่างนี้
“ ไปค่ะ อยากออกไปดูให้ทั่วบริเวณนี้เลย “ สาวไอด้า ตอบอย่างรวดเร็ว เมื่อมีคนเห็นความงามของเธอ – -‘
“ ไม่ดูเอกสารเตรียมสอบก่อนหรือ ไอด้า “ ดอย ทักท้วงตามที่ ไอด้า อยากสอบเข้าเป็น นักล่าในสังกัดเดียวกัน ‘บริษัท ดำรงธรรม’
“ ฉันอยากสำรวจแก้เครียด คุณเข้าใจไหม!!! “ ไอด้า ตอบพร้อมกับเตรียมตัวออกเดินทางต่อ ในใจนั้นคิดว่ายังไงก็ตาม เจ้าหน้าที่ระดับสูงของเมืองน้ำแข็งต้องช่วยให้ได้ทำงานอยู่แล้ว
“ ผมไปดูด้วยคนนะครับ คุณฮ๊อปกิ้นน์ “ ดอย ถามความเห็นของคุณฮ็อปกิ้นน์ เพื่อตามไปดูแลสาวน้อยอีกคน “ ยินดีครับ ไปเก็บสัมภาระก่อน สัก 15 นาทีมั้ยครับ? แล้วค่อยมาพบกันที่ล็อบบี้ ด้านหน้าโถงล่างนะครับ “ เจ้าหน้าที่ ฮ็อปกิ้นน์ ตอบด้วยหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส ก่อนเดินผละออกไป
บรรยากาศที่พักผ่อนเหมือนโรงแรม 5 ดาวทั่วไป ต่างแต่เพียงที่นี่ ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องเท่านั้นจึงจะมีสิทธิ์เข้าพักได้ นอกจากไอด้าจะถูกใจ ปลาโลมาแล้ว ยังมี ระบบคอมพิวเตอร์ส่วนกลางของเมืองน้ำแข็ง เธอทราบจากการเจาะระบบระหว่างลงลิฟท์มา – -‘ ที่นี่ใช้คอมพิวเตอร์เครื่องเดียวกันทั้งเมืองที่เป็นภาษาเครื่องเฉพาะของเมืองนี้เท่านั้น ใช้งานผ่าน รหัสผู้ใช้งาน เนื่องจากในสมัยนี้ เรื่องกฎแห่งกรรม เป็นเรื่องที่ทุกคนต้องศึกษาให้เข้าใจ จึงไม่มีปัญหาในเรื่องการแฮคข้อมูลกัน ข้อมูลทุกอย่างถูกแชร์เป็นระบบสาธารณะ ใครก็เข้าไปดูข้อมูลของใครก็ได้ ด้วยยุคหนึ่งมีบทสรุปว่า ความรู้ทั้งหมดไม่ใช่ของใครคนใดคนหนึ่ง ล้วนส่งผ่านส่งต่อมาจากรุ่นสู่รุ่นทั้งสิ้น จึงขึ้นอยู่กับวิจารณญาณ การใช้ความรู้ให้ถูกวิธี เพราะไม่เช่นนั้น กรรมจากการกระทำของเรา ก็จะย้อนมาหาเราเอง ไม่ช้าก็เร็ว ด้วยการบันทึกของจิตใต้สำนึกของเรานี่เอง