หมวดหมู่: เขียน เขียน เขียน

22.

                ไอรอนไม่ใส่ใจการต่อสู้ที่กำลังเกิดขึ้นภายนอกห้องทำงานของเธอเลยแม้แต่น้อย ไม่ว่าฝ่ายใดจะได้รับชัยชนะ หรือพ่ายแพ้ ล้วนไม่มีความหมาย การต่อสู้ด้วยกำลังแสดงออกถึงความป่าเถื่อน และเธอไม่เคยยอมรับในวิธีการเช่นนั้น สิ่งเดียวที่เธอสนใจ คือการปกป้องมวลมนุษยชาติ ให้ดำรงค์อยู่ต่อไปตราบนานเท่านาน

ที่รบกวนจิตใจของเธออยู่บ้าง คือการจากไปของทริก กับทรีด ถึงแม้จะรู้อยู่แล้วว่าสักวันมันต้องมาถึง แม้จะคิดว่าตนเองคงมีแค่ความเสียดายในฝีมือของทั้งสอง แต่เธอก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า มันมีความรู้สึกอย่างอื่นที่ลึกซึ้งยิ่งกว่านั้น ทั้งสามคนอยู่ร่วมกันมาพักใหญ่ และเธอรู้สึกใจหายที่ต้องสูญเสียสองคนนั้นไป อ่านเพิ่มเติม “เพลงดวงดาว 22 – บทส่งท้าย”

15.

                “ตายล่ะ”

คีย์อุทานเสียงดัง เขาลืมเอสยู โปรแกรมประหลาดที่หล่งได้ฝากเอาไว้ในไอพีของเขาไปเลย แม้จะยังไม่แน่ใจ แต่ดูเหมือนว่ามันได้ช่วยพวกเขาเอาไว้หลายครั้งแล้ว แต่เขากลับยกไอพีให้กับคนอื่นไปโดยไม่ได้นึกถึงมันแม้แต่น้อย

“…พึ่งมานึกเสียดายหรือไง”

หญิงสวมหน้ากากเอ่ยถาม โดยไม่ได้หันกลับมา อ่านเพิ่มเติม “เพลงดวงดาว 15 – 21”

8.

                นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ทริกถูกสงสัยว่าเป็นหุ่นยนต์ และคงจะไม่ใช่ครั้งสุดท้ายเช่นกัน

“ฉันไม่ใช่หุ่นกระบอกพวกนั้น เธอคงฟังนิทานมากเกินไป”

“ไม่จริง…ร่างกายของมนุษย์ทำแบบนี้ไม่ได้หรอก”

จูเลียตจดจำค่าต่างๆ ที่ได้จากการทดลองจนขึ้นใจ ไม่มีทางที่มนุษย์ จะสามารถสร้างความเสียหายระดับนี้ให้กับชุดกล้ามเนื้อเทียมได้

“เธอดูถูกร่างกายของตัวเองมากเกินไป อย่าลืมสิว่าสิ่งประดิษฐ์ที่เธอภูมิใจนักหนานี้ ก็ลอกเลียนแบบมาจากร่างกายของมนุษย์นั่นเอง” อ่านเพิ่มเติม “เพลงดวงดาว 8 – 14”

1.

            เสียงเพลงบรรเลงอันแสนหดหู่จากเครื่องสาย และเครื่องเป่าหลากหลายชนิดที่เขาไม่เคยรู้จัก ทำให้บรรยากาศในงานซึมเซาลงมากยิ่งขึ้น ผู้คนในชุดแต่งกายสีดำที่เขาก็ไม่รู้จักเช่นกัน ผลัดกันเดินเข้ามาทำหน้าเศร้า พร้อมเอ่ยปากแสดงความเสียใจด้วยถ้อยคำที่คล้ายๆ กัน อ่านเพิ่มเติม “เพลงดวงดาว 1 – 7”

แท่งโลหะสังเคราะห์โค้งสามแท่งประกบและเรียงตัวกัน สร้างรูปทรงกลมขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณสามเมตร ตั้งอยู่ตรงกลางห้องโถงกว้างเกือบสามสนามฟุตบอล
ที่ซึ่งดร.ปราโมทย์ใช้เป็นพื้นที่ทดลองเพื่อดักจับอนุภาคที่ยังไม่สามารถถูกยึดครองได้มาก่อน
นั่นคือ anti matter หรือ ปฎิสสาร นั่นเอง

เป้าหมายของดร.ปราโมทย์คือเก็บกักมันในสภาพที่ยังคงพลังงานของมันอยู่ให้ได้ในช่วงเวลาที่นานที่สุด
สิ่งที่เขาสร้างคือพื้นที่ที่สามารถเก็บกักพลังงานอันมหาศาลเอาไว้ให้ได้
อ่านเพิ่มเติม “Trap”

โดย วรากิจ เพชรน้ำเอก

ลำแสงประหลาดจากเบื้องบนพุ่งลงมาเหนือบริเวณบ้านกลางท้องทุ่งอันสงบเงียบของเทวินทร์
มันเป็นแสงสีเงินระยิบระยับสวยงามยิ่งนักลำแสงนั้นเคลื่อนไปรอบๆพร้อมกับเสียงครางเบาๆจากวัตถุบางอย่างที่มีขนาดอันมโหฬารซึ่งลอยตัวอยู่เหนือยอดไม้ใหญ่

เทวินทร์ตรงรี่ไปที่หน้าต่างในขณะที่ภรรยากับลูกสาววัยรุ่นทั้งสองต่างยืนกอดกันด้วยความตื่นตระหนก
เขาเหลือบมองไปยังที่มาของลำแสงซึ่งเป็นยานบินขนาดใหญ่มากจนกระทั่งบดบังดวงอาทิตย์ราวกับร่มยักษ์
ตัวยานเปล่งแสงสีทองเรืองรองอย่างอลังการเทวินทร์จ้องมองสัญลักษณ์คล้ายกังหันหรือดาราจักรที่เขาเคยเห็นซึ่งปรากฏชัดที่พื้นผิวด้านล่างของยาน

เขาตะลึงงันกับผู้ที่มาเยือนจากห้วงอวกาศอันแสนไกลและพยายามใช้จิตสัมผัสติดต่อกับผู้ที่ขับเคลื่อนยานลำนั้น
แต่มิติแห่งกาลเวลาที่ยังเหลื่อมล้ำกันอยู่ทำให้ไม่อาจสื่อสารกันได้

“…..อัลดร้า…..” เขาเอ่ยชื่อๆหนึ่งเบาๆ
เทวินทร์เปิดประตูแล้วก้าวออกไป
อ่านเพิ่มเติม “อัลดร้า”

โดย วรากิจ เพชรน้ำเอก

โชคชะตาของเซลล์แมนธรรมดาๆอย่าง ‘สต๊อฟ จี๊ป’ กำลังจะเล่นตลกกับเขาอย่างเหลือเชื่อเมื่อในเย็นวันหนึ่ง ขณะที่เขากำลังตัดแต่งกิ่งไม้อยู่ในสวนเล็กๆหลังบ้าน อยู่ๆบรรยากาศอันอบอุ่นกลับเย็นเยียบลงอย่างฉับพลัน ท้องฟ้าที่เคยแจ่มใสก็กลับเกิดประจุไฟฟ้าลั่นเปรี้ยงปร้างอย่างน่ากลัว
อ่านเพิ่มเติม “เซลล์แมนอนาคต”

โครงการสร้างยานอวกาศ “แห่งชาติ” เริ่มต้นขึ้นจากวิสัยทัศน์ของรัฐบาลว่าด้วยการเป็นที่หนึ่งในอาเซียน ถ้าไม่นับข้าวหลามใหญ่ที่สุดในโลก แหนมหูหมูใหญ่ที่สุดในโลก ฯลฯ โครงการนี้จะทำให้ประเทศของเราได้โอกาสก้าวล้ำชาติอื่นไปได้อย่างไม่ยากนัก ยกเว้นนักบินอวกาศคนแรกที่มาเลเซียคว้าตำแหน่งนี้ไปครองเมื่อหลายปีก่อน และสิงคโปร์ที่ไม่มีทำเลเหมาะสำหรับทำฐานปล่อยจรวด เรื่องราวที่เหลือก็ไม่ยากอย่างที่ได้บอกไว้ อ่านเพิ่มเติม “ไสยยาน”

บทนำ-จุดเริ่มต้นแห่งความเปลี่ยนแปลง

ท่ามกลางห้วงอวกาศอันเวิ้งว้าง เต็มไปด้วยความตระการตาของหมู่ดาวนับร้อยพัน ที่บรรจงแต่งแต้มสีสันสวยงาม ราวประติมากรรมอันวิจิตรที่ยากจะมีสิ่งใดเสมอเหมือน  วัตถุชิ้นหนึ่งเคลื่อนตัวไปท่ามกลางความว่างเปล่าบนช่องทางระหว่างดวงดารา ที่ซึ่งสิ่งทรงปัญญาเผ่าพันธุ์หนึ่งเคยบัญญัติไว้ แน่นอนว่า เผ่าพันธุ์ดังกล่าวจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากมนุษย์นั่นเอง แม้ว่ามนุษย์ผู้ควบคุมวัตถุดังกล่าวจะมั่นใจว่าตนเองหลุดออกจากเส้นทางที่รู้จักมานานแล้วก็ตาม

อ่านเพิ่มเติม “CordeTerrae : บทนำ”