ความน่าสนใจและเอกลักษณ์อย่างหนึ่งของนิยายวิทยาศาสตร์ก็คือ การที่ผู้เขียนได้สร้างจินตนการเกี่ยวกับสิ่งประดิษฐ์หรือเทคโนโลยีที่ยังไม่เกิดขึ้นจริงแต่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคต เช่น นักเขียนนิยายวิทยาศาสตร์ในอดีตที่จินตนาการถึงยานพาหนะที่สามารถเดินทางไปถึงดวงจันทร์ได้ทั้งๆที่ในยุคสมัยนั้นเทคโนโลยีเกี่ยวกับการสร้างจรวดเพื่อเดินทางไปสู่อวกาศยังไม่เกิดขึ้น แต่มีผุ้ตั้งข้อสังเกตว่า ทำไมในนิยายวิทยาศาสตร์ในยุคปัจจุบัน จึงไม่ค่อยได้เห็นจินตนาการเกี่ยวกับสิ่งประดิษฐ์ในอนาคตมากนัก หรือว่าจินตนาการในเรื่องนี้ถึงจุดที่ตีบตันเสียแล้ว
ข้อสังเกตดังกล่าวเป็นเรื่องที่น่าคิดอยู่เหมือนกัน บางทีอาจจะเป็นด้วยสาเหตุที่ว่า นักเขียนนิยายวิทยาศาสตร์ในอดีตได้จินตนาการเกี่ยวกับสิ่งประดิษฐ์ในอนาคตถึงจุดสูงสุดเท่าที่มนุษย์อยากจะเห็นแล้วก็ได้ อย่างเช่น นิยายวิทยาศาสตร์ในอดีตได้จินตนาการถึงหุ่นยนต์ที่มีความก้าวหน้าจนถึงขึ้นเหมือนมนุษย์ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา การเคลื่อนไหว สติปัญญา ความสามารถในการพูด ความสามารถในการคิด หรือแม้แต่การแสดงอารมณ์อย่างมนุษย์ไปเรียบร้อยแล้ว ซึ่งเราก็คงคิดกันไม่ออกว่า จะสามารถจินตนการถึงหุ่นยนต์ที่ก้าวหน้ายิ่งกว่านี้ได้อย่างไร เพราะมันเป็นเป้าหมายสูงสุดของการสร้างหุ่นยนต์ที่มนุษย์พยายามจะไปให้ถึง หรือเรื่องราวเกี่ยวกับการสร้างยานพาหนะของมนุษย์ นิยายวิทยาศาสตร์ในอดีตได้จินตนาการถึงยานพาหนะที่สามารถเดินทางด้วยความเร็วเหนือแสงหลายๆเท่ามานานนับสิบปีแล้ว จนเราไม่สามารถจะจินตนาการถึงยานพาหนะที่เร็วกว่านี้ได้อีก หรือแม้แต่การสร้างดวงดาวทั้งดวงที่เหมือนกับโลกของเราทุกประการก็ได้พบในนิยายวิทยาศาสตร์มาแล้ว
แต่จริงๆแล้ว ก็ยังมีสิ่งประดิษฐ์และเทคโนโลยี่อื่นๆอีกมากมายที่นักเขียนนิยายวิทยาศาสตร์ในอดีตยังไม่ได้จินตนาการไปจนถึงจุดสูงสุดที่จะสามารถเป็นได้ ซึ่งนักเขียนในปัจจุบันก็ยังสามารถจินตนาการต่อไปได้ อย่างเช่น คอมพิวเตอร์ที่ยังสามารถจินตนาการให้มีความซับซ้อนพิสดารต่อไปได้อีกมาก หรือแม้แต่สิ่งประดิษฐ์ที่ใช้ในชีวิตประจำวัน ซึ่งมีการเปลี่ยนแปลงวิทยาการอย่างรวดเร็วจนทำให้วิทยาการใหม่ที่เพิ่งเกิดขึ้นไม่นานกลับกลายเป็นสิ่งที่ล้าสมัยไปในพริบตา อย่างเช่น กล้องถ่ายรูปดิจิตอลที่ทำให้กล้องใช้ฟิล์มสูญพันธุ์ไปจากท้องตลาดในเวลาเพียงแค่ปีเดียว หรือเครื่องเล่นซีดี ที่มาแทนเครื่องเล่นวีดีโอ.เทปจนหมดไปจากท้องตลาด แต่สิ่งประดิษฐ์เหล่านี้ก็ยังมีแนวโน้มที่จะพัฒนาต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง ซึ่งนั่นหมายถึงว่า จินตนาการของมนุษย์ยังไม่ได้หยุดอยู่เพียงเท่านี้ เพียงแต่นักเขียนนิยายวิทยาศาสตร์จะต้องเปิดความคิดของตนเองให้กว้างและอย่ายึดติดกับจินตนาการในอดีตและความก้าวหน้าทางวิทยาการของโลกในปัจจุบัน จินตนาการใหม่ๆก็จะหลั่งไหลมาอย่างไม่มีขีดจำกัด