“Planetes” มังงะไซไฟหนึ่งเดียวที่ผมหลงรัก…..

ออกตัวไว้ก่อนว่างานไซไฟแบบที่ผมชอบที่สุด

คืองานไซไฟที่ให้ความรู้สึก “โรแมนติก”

(ไม่ได้หมายถึงเชิงความรักหวานแหว๋วนะครับ

แบบว่ามันเป็นความรู้สึกดื่มด่ำประเภทหนึ่งที่เกิดขึ้นลึกๆในใจ…..

เหมือนการหลอมรวมกันของ ความรัก ความทุกข์ ปรัชญา และมุมมองของปัญญาที่มีต่อจักรวาล)

น่าเสียดาย ในโลกของงานวรรณกรรม ตั้งแต่งานของ อาเธอร์ ซี คล้าก เป็นต้นมา

ผมยังไม่พบเจอใครที่สร้างความรู้สึกแบบนั้นให้กับผมได้อีกเลย

(อืม อาจจะเป็นเพราะผมไม่แข็งภาษาอังกฤษพอ เลยทำให้โลกแคบก็เป็นได้นะ)

Pi : faith in Chaos

ถัดจากโลกวรรณกรรมมาสู่โลกภาพยนตร์ ผมได้พบกับความรู้สึก “โรแมนติก” แบบนั้นได้ไม่บ่อยครั้งนัก

เท่าที่ผมพอจะจำได้ งานที่ทำให้ผมรู้สึกแบบนั้นได้อีกครั้ง ก็อย่างเช่น

Contact ของ คาร์ล ซาแกน

Agora ของ ผู้กำกับอเลฆานโดร อมีนาบาร์

และ Pi : faith in Chaos ของ Darren Aronofsky

(และอาจจะรวมถึง The Fountain ผลงานอีกเรื่องหนึ่งของเขา)

แต่ที่ผมจะพูดถึงวันนี้เป็นเรื่องของการ์ตูนมังงะครับ…..

พูดไปแล้ว วงการไซไฟของญี่ปุ่นนั้นแข็งแรงมาก

มีทั้งรางวัลระดับฮิวโก้และเนบิวล่าของตัวเอง (Seiun Awards และ Nihon SF Taishō Awards)

ซึ่งทั้งสองรางวัลที่ว่านั้น ก็มีการมอบให้กับสาขามังงะด้วย

นั้นหมายความว่าญี่ปุ่นมีการ์ตูนไซไฟอยู่เป็นปริมาณมหาศาล

ซึ่งหลายๆเรื่องก็เป็นงานที่ยอดเยี่ยม และผมเองก็หลงไหลชื่นชอบงานเหล่านั้นเป็นอย่างมาก

แต่หลงไหลชื่นชอบ ไม่ได้แปลว่าหลงรัก…..

ในบรรดางานมากมายเหล่านั้น มีเพียงงานเดียวเท่านั้นที่ทำให้ผมหลงรักได้…

เพราะมันช่างโรแมนติกจนยากจะทานทน….

Planetes เป็นหนังสือการ์ตูนที่มีความยาวเพียง 4เล่ม

แต่ด้วยจำนวนเพียงสี่เล่ม มันกลับกลมกล่อมไปด้วยเรื่องราวของ

ความรัก ชีวิต และความตาย

ความฝัน ความเปลี่ยวเหงา และตัวตนของเราในห้วงอวกาศ……

เอาเป็นว่า ใครที่เกิดสนใจมังงะเรื่องนี้ขึ้นมา ก็ลองอ่าน Review ดูก่อนได้ที่ blog ของคุณ Media Eater ครับ