เมื่อผมลอกงาน “ภวังค์” ของคุณ อติเทพ

ขอออกตัวก่อนว่า นี่คือการลอกงาน “ภวังค์” ของคุณอติเทพ นะครับ
แต่ตัด และ ปรับเปลี่ยนบางส่วนเพื่อให้ง่ายต่อการเล่าเรื่อง
และตัดส่วนพลังงานจากสิ่งมีชีวิตออกไปทั้งก้อน เพราะสำหรับผม ส่วนนั้นมีแกนที่แข็งแรงพอที่จะเป็นเรื่องแยกได้ครับ
เป้าหมายที่อยากจะชี้คือ
๑. การจับแก่นของเรื่องที่จะเล่า
๒. การค้นหา style ของตนเอง
๓. การพยายาม cover คำถามที่อาจจะเกิดขึ้นกับผู้อ่านให้มากที่สุด (จริงๆแล้วเรื่องนี้ก็ยัง cover ไ่ม่หมดที่แน่ๆก็จุดหนึ่งล่ะ ใครหาได้บ้างเอ่ย)

—

คอมพิวเตอร์ปลุกผมขึ้นจากการ ไฮเบอร์เนท
มันค้นพบดวงดาวที่มีแหล่งพลังงานมหาศาล
เราเดินทางมานับพันๆปีแสงเพื่อเสาะหาแหล่งพลังงานกลับไปยังโลก
โลกมนุษย์ที่กลืนกินพลังงานทุกอย่างอย่างตะกละตะกลาม

สมิธ อยู่ในที่นั่งตรวจสอบข้อมูลก่อนผมเรียบร้อยแล้วตอนผมเดินออกมาจากแคปซูล
“รายงาน” ผมถาม
“แหล่งพลังงานไม่ทราบแน่ชัด แต่ความเข้มข้นของพลังงานสูงมาก” สมิธ รายงาน
คนอื่นๆง่วนอยู่กับการตรวจสอบสภาพยาน และค้นหาตำแหน่งปัจจุบัน
“ตรวจพบสิ่งมีชีวิต” สมิธ รายงานต่อ
แทบจะทันที ภาพโฮโลแกรมปรากฏขึ้นกลางสะพานเดินเรือ
“ยินดีต้อนรับผู้มาเยือน” ร่างต่างดาว ดู ผอมสูง โปร่งบาง ผิวขาวซีดเห็นโครงข่ายเส้นเลือด
โครงร่างโดยรวมคล้ายมนุษย์แต่ถูกยืดยาวขึ้น สอง ถึง สามเท่า จนดูผิดรูปไปหมด
“ทำไมท่านจึงสามารถพูดภาษาเราได้” ผมถาม
“เราติดตามการเคลื่อนที่ของท่านมาสักระยะหนึ่งแล้ว และเราได้ทำการตรวจสอบระบบนำร่องของท่าน นั่นทำให้เราสามารถเข้าใจโครงสร้างภาษาของท่านในระดับหนึ่ง” เขาตอบ
เราโดน แฮ็ก นั่นเอง

เราลงจอดอย่างสงบอย่างไม่น่าเชื่อ
ไม่มีกองกำลังคุ้มกัน ไม่มีการตรวจสอบ

พวกเราทั้งหมดถูกเชิญไปที่โถงขนาดใหญ่โดยร่างโฮโลแกรม
ผมเรียกเจ้าของร่างนั้นว่า อัลฟา ซึ่งอีกฝ่ายก็ดูจะไม่ขัดข้องอะไร

เราเดินไปตามทางเดินโปร่งใสในทุกๆด้าน เหมือนเดินอยู่ในท่อกระจกใส อยู่สูงจากพื้นดินหลายพันเมตร จนรู้สึกเหมือนกำลังบินอยู่
อากาศในท่อเป็นแบบที่สามารถหายใจได้ เราจึงไม่ได้ใส่หมวกอวกาศ แต่ก็พกติดตัวมาเผื่อเหตุฉุกเฉิน
อีกครั้งที่ไม่มีกองกำลังคุ้มกันใดๆทั้งสิ้น แต่ผมรู้ว่าเราถูกจับตามองโดยตลอด

“เรารู้ว่าเป้าหมายที่คุณเดินทางมาก็คือ การแสวงหาแหล่งพลังงาน” อัลฟา กล่าว
“ถูกต้องแล้ว และเราพบว่า สถานที่นี้ เต็มไปด้วยพลังงานมหาศาล” ผมกล้าๆตอบไป
อาจจะเป็นเพราะท่าทีที่เป็นมิตรที่ถึงแม้จะไม่ปรากฏตัวที่แท้จริงให้เห็นก็ตาม
หรือเป็นเพราะผมรู้ว่าพวกเขาคงรู้ดีอยู่แล้ว จากข้อมูลนำร่องของเราเอง

สมิธสะกิดผมเบาๆพร้อมทั้งยื่นกล้องส่องทางไกลให้ผมดู
ห่างไปหายพันเมตรผมเห็นซากอาคารเหมือนวิหารเก่าที่พังทลายลงจนหมด
สิ่งมีชีวิตคล้ายลิงขนยาว ปะทะกัน เหมือนจะแย่งเศษซากของสิ่งมีชีวิตบางอย่างใกล้ๆนั้น
“นั่นคือร่องรอยของบรรพบุรุษของเรา” อัลฟา บอกโดยที่ผมยังไม่ทันถาม

“เราเคยผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากเช่นเดียวกับท่าน” อัลฟา เล่าต่อ
“เราขาดแคลนพลังงานอย่างหนัก และเริ่มส่งคนออกค้นหาพลังงานในแหล่งอันไกลโพ้น เช่นเดียวกับพวกท่าน”
“ขณะที่เรายังคงบริโภคพลังงานอย่างบ้าระห่ำ ความหวังถึงแหล่งพลังงานที่ห่างไกล ก็ลางเลือนลงทุกขณะ”
“เราเผ้ารออยู่ นับพันปี ดาวของเราเข้าสู่ภาวะหนาวเหน็บ ดวงดาวที่เคยให้แสงสว่างและความอบอุ่นมอดดับลง”
“โดยไม่รู้ตัวพวกเรากลายพันธุ์ เป็นสิ่งมีชีวิตที่ป่าเถื่อนดุร้ายอย่างที่พวกท่านเห็น”

“พลังงานไม่ได้สำคัญอีกต่อไปแล้ว การดำรงชีวิตรอดไปวันๆต่างหาก ที่เป็นเป้าหมายสูงสุด แม้ว่าจะอยู่ เพียงเพื่อพบการดับสูญ เท่านั้น”
อัลฟาหยุดเล็กน้อย
“แต่ยังคงมีบรรพบุรุษของเราอีกกลุ่มหนึ่ง ค้นพบแหล่งพลังงานใหม่”
เขาหยุด เหมือน หยุดหายใจ แต่ผมสาบานได้ว่าเขาไม่ได้หายใจ

ประตูโปร่งแสงบานใหญ่สูงเกือบหกเมตรเบื้องหน้าค่อยๆเปิดออก

ทรงกลมขนาดมหึมา ส่องแสง สว่างไสว หลังประตูบานนั้น
มันมีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางกว่า กิโลเมตร แต่กลับวางอยู่บนแผ่นแก้วโปร่งใสบางๆที่ทุกคนยืนอยู่
ดูราวกับลอยอยู่กลางอากาศโดยไร้น้ำหนัก

ผมปรับสายตา และพบว่า มันเป็นทรงกลมที่ประกอบไปด้วยทรงกลมเล็กๆจำนวนมากมาย แต่ละอันขนาดไม่เกินผ่ามือ

“เราค้นพบว่าจิตอันบริสุทธิ์ สามารถผลิตพลังงานอันไม่จำกัด” อัลฟา อธิบายต่อ
“เรามีสิ่งนี้อยู่ทั่วดวงดาวของเรา”
“จิตที่บริสุทธิ์ จะมีเสถียรภาพโดยตัวของมันเอง แต่เมื่ออยู่รวมกัน จะเกิดการเบี่ยงเบน และเกิดภาวะไม่สมดุลขึ้น”
“ฉะนั้น การจัดสรรตำแหน่งอย่างเหมาะสม จึงสามารถสร้างเสถียรภาพใหม่ได้ ขณะเดียวกันก็สร้างแรงขับดันที่น่าสนใจเช่นกัน”
สมิธสะกิดผมอีกครั้ง ผมพยักหน้า
ผมรู้ พลังงานที่เห็นอยู่ตรงหน้ามีมหาศาลมากจริงๆ เฉพาะลูกกลมเล็กๆหนึ่งลูกตรงหน้า ปลดปล่อยพลังงานเพียงหนึ่งเสี้ยววินาทีก็เพียงพอให้ยานสำรวจนับแสนๆลำใช้งานได้เป็นเวลานับสิบปี
นั่นหมายความว่า เพียงหนึ่งลูกเล็กๆก็สามารถกู้โลกได้แล้ว

ผมเงยหน้าขึ้นมอง อัลฟา เขาตอบกลับมาโดยผมไม่ทันที่จะเอ่ยปาก
“เนื่องจากโครงสร้างปัจจุบันมีความเสถียรเป็นอย่างมาก การเคลื่อนย้ายทรงกลมลูกเล็กๆเพียงลูกเดียวสามารถสร้างวิบัติทางพลังงานได้ สิ่งที่จะเกิดขึ้นจะเหมือนกับสิ่งที่พวกท่านเรียกว่า หลุมดำ”
ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่
“อย่างที่เราบอก จิตอันบริสุทธิ์ สามารถสร้างพลังงานอันไม่จำกัด และเรายินดีสอนพวกท่านในเรื่องนั้น” อัลฟาอธิบายต่อ
น่าสนใจนะ ใช้เวลานานแค่ไหน
“แต่ละคนมีความสามารถในการเรียนรู้ที่ไม่เท่ากัน โดยเฉลี่ยคือหนึ่งชั่วอายุขัย”
เวรแล้วสิ
“แต่ท่านสามารถนำสิ่งที่ท่านเรียนรู้กลับไปยังดาวของท่าน เพื่อสร้างพลังงานที่ไม่รู้หมด”
ไม่จำเป็นนี่ พลังงานที่ไม่รู้หมด มีอยู่ตรงหน้าแล้ว
ผมพยักหน้าให้สัญาณ

สมิธ ใส่หมวกอวกาศ แล้วโกยอ้าวกลับไปที่ยาน ลูกเรือตามหลังเขาไปสองคน
ผมหยิบอาวุธประจำกายขึ้นมาทันที
ทุกคนในทีมที่เหลือ จัดตำแหน่งเป็นลักษณะจู่โจมอย่างรวดเร็ว

“อย่านะ พวกท่านกำลังตัดสินใจผิด” อัลฟา ร้องเสียงหลง
ผมกระโดดเข้าไป คว้าทรงกลมลูกเล็กๆมาหนึ่งลูก มันหลุดติดมืออกมาอย่างง่ายดายจนผมแปลกใจ มันคงยึดกันอยู่ด้วยพลังงานในรูปแบบอื่นที่ผมไม่เข้าใจ
“… พวก … ท่าน … เข้า …. ใจ … ผิด” ร่างของ อัลฟา เลือนหายไป ทิ้งเสียงร้องกระท่อนกระแท่นในอากาศ

พวกเราจัดกลุ่มในลักษณะคุ้มกัน ผมอยู่ตรงกลางพร้อมลูกแก้วพลังงานในมือ
เสียงบิดเบี้ยวของแก้ว และการบิดชนกันของทรงกลมพลังงาน ดังสนั่นหวั่นไหว
เรารีบเคลื่อนตัวกลับไปที่ยาน
ทางเดินแก้วเริ่มปริแตก ส่งเสียงดังแสบแก้วหู
ด้านหลัง ฝูงสิ่งมีชีวิตคล้ายลิงขนยาววิ่งไล่กวดมา ตัวมันสูงสักสามเมตรเห็นจะได้แต่ไร้ซึ่งความคิดโดยสิ้นเชิง
บางตัวล่วงหล่นไปตามรอยแตกของทางเดินแก้ว
บางตัวจับลูกเรือได้ และฉีกทึ้งเขาอยู่ตรงนั้น ก่อนจะตกลงสู่พื้นเบื้องล่าง เพราะการพังทลายของทางเดิน

ผมเหลือบดูลูกแก้วพลังงาน และผมสาบานได้ว่า ผมเห็นบางสิ่งเคลื่อนที่ผ่านไปมาเหมือนสิ่งมีชีวิต
“จิตบริสุทธิ์สร้างพลังงานที่ไม่จำกัด” คำพูดของ อัลฟา ล่องลอยเข้ามาในสมองของผม ทำให้ผมขนลุก
หรือนี่คือทรงกลมที่เก็บกักวิญญาณ หรือเราเรียกสิ่งนี้ว่า นรก

ลิงขนยาวปรากฏขึ้นเบื้องหน้า แต่เรายิงฝ่ามันไปได้ไม่ยาก
อากาศเริ่มแปรปรวนอย่างหนักราวกับโลกาวินาศ
เสียงวิทยุเรียกเข้ามา
สมิธ นั่นเอง
“เรา… ผิดพลาดหมดแล้ว … หัวหน้า” สมิธ ละลำ ละลัก
ผมไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะคลื่นรบกวนหรือเพราะการออกเสียงของสมิธเอง
“เรา ฉิบหาย แล้ว” สมิธ ย้ำ แต่ผมไม่เข้าใจ
“ตั้งพิกัดเดินทางกลับหรือยัง” ผม ตัดสินใจยิงคำถามที่ผมต้องการคำตอบ
“ตั้ง … เสร็จ … แล้ว” สมิธตอบ
“ดีแล้ว เรากำลังไป” ผมสั่ง
“ไม่ต้องแล้ว” สมิธตอบกลับมา
“เราถึงบ้านแล้ว”

ผมชะงัก
การค้นหาตำแหน่งปัจจุบัน มักมีความยุ่งยากซับซ้อน เนื่องจากต้องคำนวณจากตำแหน่งดาวบริบท รอบข้าง แล้วคำนวณย้อนกลับทั้งระบบเพื่อเปรียบเทียบกับข้อมูลหลังสุดที่เรามี เพราะเราไม่รู้ว่าแต่ละดวงดาวที่เห็นคือดาวอะไร
เมื่อเทียบกับการคำนวณหาดาวจุดหมายปลายทาง ที่คิดคำนวณจากแนวทางการเคลื่อนที่ของดาวเป้าหมายเทียบจากอดีตเท่านั้น
ยิ่งเมื่อไม่มีดวงอาทิตย์ให้เปรียบเทียบตำแหน่งปัจจุบันแล้ว

สิ่งที่เคลื่อนไหวในทรงกลมพลังงาน พยายามกรีดร้อง
ไม่ใช่ด้วยความหวาดกลัว แต่พยายามบ่งบอกอะไรบางอย่างกับผม
แต่มันสายเกินไปแล้ว

จบ