ป้ายกำกับ: นวนิยาย

๑๐ : ขอเวลา ๑ เดือน! 

ห่างจากเทือกเขา ‘เทพารักษ์’ ขึ้นไปทางตอนเหนือประมาณ ๑,๕๐๐ กม.วันนี้บรรยากาศโดยรอบปราสาทที่ประทับของจักรพรรดิจามาคะที่ ๑๙ ดูสดใสกว่าในรอบหลาย ๆ วันที่ผ่านมา แต่ทว่าบรรยากาศภายในห้องรับรอง ‘จามาคะที่สิบสอง’ กลับดูอึมครึม เสมือนหนึ่งพายุลูกใหญ่กำลังตั้งเค้ารอพัดถล่มอยู่ก็ไม่ปาน อ่านเพิ่มเติม “กุทรุสกะ มหันตภัยร้ายแห่งกาล (เวลา) : ๑๐ : ขอเวลา ๑ เดือน!”

๙ : เทศกาลกุทรุสกะ (๒) 

ความกลัวและความสับสนเริ่มเข้ามามีอิทธิพลเหนือภากรอีกครั้ง…เราจะมีชีวิตรอดไปถึง ๑๐ วันนั้นหรือเปล่า? แต่ละวัน ไม่ใช่สิ แต่ละวินาทีที่ผ่านไปมันช่างแสนทรมานซะเหลือเกิน และถ้าหากว่าพบคุณปู่ของเธอแล้วท่านจะช่วยเราได้หรือเปล่า???…คำถามแห่งอนาคตมากมายถาโถมเข้ามาภายในหัวสมองของเขา อ่านเพิ่มเติม “กุทรุสกะ มหันตภัยร้ายแห่งกาล (เวลา) : ๙ : เทศกาลกุทรุสกะ (๒)”

๘ : เทศกาลกุทรุสกะ (๑) 

ภากรเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้…อาจจะเป็นเพราะความเพลียหรือบรรยากาศที่ขมุกขมัวตลอดทั้งวันของที่นี่ เขาสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงเรียก อ่านเพิ่มเติม “กุทรุสกะ มหันตภัยร้ายแห่งกาล (เวลา) : ๘ : เทศกาลกุทรุสกะ (๑)”

๗ : ผิดจนเกินอภัย! 

เสียงอันทรงพลังอำนาจที่อยู่ในสายทำให้นายพลวชิสั่นเทิ้มไปทั้งตัว ‘นี่…พระองค์ทรงทราบได้ยังไงว่า…’ เขากำลังคิด อ่านเพิ่มเติม “กุทรุสกะ มหันตภัยร้ายแห่งกาล (เวลา) : ๗ : ผิดจนเกินอภัย!”

๖ : ข้าวต้ม? 

ผ่านไปราวหนึ่งชั่วโมงในความรู้สึกของภากร หญิงสาวที่ให้แหล่งพักพิงโดยที่เขาไม่รู้จักเธอแม้แต่น้อย ก็กลับเข้ามาในห้องพร้อมกับอาหารที่อยู่ในมือของเธอ เขาเหลือบมองเธอ

แวบนึงซึ่งสัมผัสได้ถึงแววตาที่ดูเหมือนว่ามีความกังวลใจในอะไรบางอย่าง! และพลันชั่วครู่มันก็จางหายไป… อ่านเพิ่มเติม “กุทรุสกะ มหันตภัยร้ายแห่งกาล (เวลา) : ๖ : ข้าวต้ม?”

๕ : ยังไม่พบ 

ศาสตราจารย์ ดร. เศรษฐ์ เดินไปมาภายในห้องรับแขกของบ้านหลังใหญ่สองชั้นที่ปลูกอยู่ชานเมืองหลวง ด้วยท่าทางกระวนกระวายใจ ภายในห้องห่างออกไปราวสามเมตรบนโซฟาชุดรับแขกมีร่างของหญิงวัยสี่สิบปลาย ๆ นอนรับการปฐมพยาบาลเบื้องต้นจากสาวรับใช้อยู่ หล่อนระดมมาทั้งยาลม ยาหอม ยาดม รวมถึงการนวดเฟ้นบนร่างที่ไร้สติอยู่ตลอดเวลา อ่านเพิ่มเติม “กุทรุสกะ มหันตภัยร้ายแห่งกาล (เวลา) : ๕ : ยังไม่พบ”

๔ : ห้อง (นอน) ใคร? 

กรี๊ด…!!! “นายเป็นใคร? เข้ามาอยู่ในห้องของฉันได้ยังไง?”

เสียงร้องอันดังลั่น พร้อมกับคำถามที่ยิงมา ทำให้ภากรตกใจสะดุ้งตื่นลุกยืนขึ้นมาในทันที

“เอ้ย!!! เธอนั่นแหละเป็นใคร? เข้ามาอยู่ในห้องของฉันได้ยังไง?” เขาถามกลับด้วยน้ำเสียงตกใจไม่แพ้กัน

“หา! นายพูดบ้า เพ้อเจ้ออะไรนะ เบิ่งตาดูให้ดี ๆ นี่มันบ้านของฉันและที่สำคัญ” เธอเอานิ้วชี้ลงที่ตรงพื้น “นี่! คือ ห้อง – นอน – ของ – ฉัน” เธอเน้นทุกคำราวกับเพื่อต้องการให้ความกระจ่างแจ้งแสดงต่อหน้าของเขา ทันทีที่เธอพูดจบ ภากรเริ่มตั้งสติค่อย ๆ หันมองไปรอบ ๆ ห้อง แล้วก็ต้องตกใจ รู้สึกทั้งตัวเย็นวาบ สภาพภายในห้องดูไม่คุ้นตาหรือคุ้นเคยเลยแม้แต่น้อย และที่สำคัญมันยังเป็นห้องโล่ง ๆ ไม่มีอะไรเลย…ไม่มีอะไรจริง ๆ แม้แต่เฟอร์นิเจอร์ชิ้นเล็ก ๆ สักชิ้นเดียว ซึ่งผิดจากห้องนอนของเขา อ่านเพิ่มเติม “กุทรุสกะ มหันตภัยร้ายแห่งกาล (เวลา) : ๔ : ห้อง (นอน) ใคร?”

๓ : ล่องแก่ง 

๓๔๘๑ คือหมายเลขทางหลวง ที่ภากรและเพื่อน ๆ ใช้เป็นเส้นทางในการมุ่งสู่จุดหมายปลายทางของการท่องเที่ยว ซึ่งผ่านอำเภอบางน้ำเปรี้ยว จังหวัดฉะเชิงเทรา ก่อนที่จะมุ่งสู่อำเภอบ้านสร้าง จังหวัดปราจีนบุรีรวมระยะทางประมาณ ๗๐ กิโลเมตร หลังจากนั้นก็ใช้เส้นทางหลวงหมายเลข ๓๔๕๒ โดยเริ่มจากตัวเมืองปราจีนบุรีเป็นระยะทางประมาณ ๑๖ กิโลเมตร มาตัดกับทางหลวงหมายเลข ๓๓  แล้วเลี้ยวขวาตรงไปทางอำเภอกบินทร์บุรี…ซึ่งก่อนถึงอำเภอกบินทร์บุรีจะมีทางสามแยก ตรงไปอีกเล็กน้อยจะสังเกตเห็นปั๊มน้ำมันและโรงเรียนแห่งหนึ่งและจะมีถนนเล็ก ๆ ที่ติดกับโรงเรียน จากนั้นก็เลี้ยวซ้ายเข้าไปอีกประมาณสองร้อยเมตร…จุดหมาย  อ่านเพิ่มเติม “กุทรุสกะ มหันตภัยร้ายแห่งกาล (เวลา) : ๓ : ล่องแก่ง”

๒ : อายุขัยที่สั้นลง! 

วันที่   ๑   ตุลาคม   กุสกะ   ๔๕๕๕

ภายในห้องรับรอง ‘จามาคะที่สิบสอง’ ของปราสาทที่ประทับแห่งองค์จักรพรรดิ ผู้เข้าร่วมประชุมต่างมีเสียงงึมงำดังไปทั่วห้อง บรรยากาศภายในห้องขณะนี้มีท่าทีตื่นตระหนกและตกใจในบางสิ่งบางอย่าง! เสียงงึมงำหยุดลงเมื่อประตูบานใหญ่ของห้องรับรองถูกเปิดออก อ่านเพิ่มเติม “กุทรุสกะ มหันตภัยร้ายแห่งกาล (เวลา) : ๒ : อายุขัยที่สั้นลง!”

๑ : ปิดเทอม 

กรุงเทพมหานคร, ๙ ตุลาคม ๒๕๕๕ 

‘รถติด’ บนถนนสุขุมวิทถือได้ว่าเป็นอีกแห่งหนึ่งซึ่งขึ้นชื่อลือชาโดยเฉพาะช่วงเวลาหลังเลิกงาน และในวันนี้ก็ไม่ได้รับอภิสิทธิ์ในข้อยกเว้นใด ๆ ทั้งสิ้น ภากรหนุ่มหล่อคมเข้มเหลือบมองเวลาตรงสี่แยกที่ใช้ในการปล่อยรถกับสัญญาณไฟแดงสลับไป – มาเป็นระยะ ๆ เขาคิดด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดอยู่ในใจ ‘สัญญาณไฟเสียหรือเวลาเดินช้ากันแน่วะ!’ อ่านเพิ่มเติม “กุทรุสกะ มหันตภัยร้ายแห่งกาล (เวลา) : ๑ : ปิดเทอม”

อ่านเพิ่มเติม “กุทรุสกะ มหันตภัยร้ายแห่งกาล (เวลา) : บทนำ”