นางสาวมายา พรมนิ้วลงบนคีย์บอร์ดแสง ที่ลอยตัวอยู่กลางอากาศอย่างคล่องแคร่วรวดเร็ว พลางถามถึงข้อมูลที่ วิทยา ต้องการ
“ผมขอดูข้อมูลจากจุดที่เดินทางออก ครับ พร้อมข้อมูล ประวัติการเดินทางของ คุณมานพ ผู้เสียชีวิต ด้วยครับ”
ข้อมูลถูกลำเลียงส่งตรงเข้าสู่หน่วยความจำของ วิทยา โดยทันที
ขณะที่ อากาศ เบื้องหน้าของทั้งสอง ปรากฏแสงสว่าง ขึ้นเป็นกรอบรูป
และภาพของ นายภานุ นายสถานีเครื่องปริวรรตมวลสาร ประจำประตู สิบสอง แห่งดาวศุกร์ ที่เป็นต้นทางที่ มานพ ใช้เดินทางมาก็ปรากฏขึ้น
“ไม่ทราบมีอะไรให้ผมรับใช้หรือครับ” พนักงาน หนุ่ม รายงานด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
ท่าทีคงยังไม่ทราบเรื่องความวุ่นวายที่เกิดขึ้น
นางสาว มายา แจ้งขอรายละเอียด บันทึกการเดินทางอย่างคล่องแคร่ว รวมถึงการอ้างเอกสาร อ้างอิงสิทธิในการขอรับข้อมูล อย่างครบถ้วน สมบูรณ์
ฝ่ายพนักงาน ตรวจสอบ เอกสาร ดิจิตอล และ อ้างอิงการ สแกน ม่านตาเปรียบเทียบอยู่พักใหญ่ ก่อนรายงานการ อนุมัติ
การส่งผ่านข้อมูลที่เก็บโดยส่วนกลางของ โครงข่ายเครื่อง ปริวรรตมวลสาร จึงเริ่มขึ้น
ทันไดนั้น
อาการกระตุกอย่างรุนแรง ภายในศรีษะ ของวิทยาก็เริ่มขึ้น
เขาสะบัดศรีษะอย่างมึนงง โชคดี ที่ มายา มองเห็นอาการ ของเขาออกอย่างรวดเร็ว และ สั่งปิด การส่งสัญญาณ ได้อย่างทันท่วงทีก่อนที่ เซลประสาททั้งหมดของ วิทยา จะใหม้เกรียมไปเสียก่อน
วิทยา หล่นออกจากเก้าอี้ ทรุดนั่งลงกับพื้น รู้สึกถึง พื้นห้อง หมุนวนไปรอบๆตัว
เสียงบ่นพึมพัม ดังอย่างไม่สบอารมณ์ ของ ภานุ ดังรอดออกมา
มายา พรมนิ้วลงบนคีย์บอร์ดแสง ราวจับของร้อนสัก พันองศา
“เกิดอะไรขึ้น … มีคนพยายาม เจาะเข้าข้อมูลส่วน กลาง” ภานุ ตะโกน ก้อง
“ผมกำลังเปิดระบบเตือนภัย และ ระบบฉุกเฉิน … ผมบล็อก สัญญาณ ได้ 70% แล้ว และกำลัง ค้นหาต้นตอ …” เขารายงานความคืบหน้า น้ำเสียงเย็นลง จากตอนแรก อย่างรวดเร็ว สภานะการณ์ น่าจะควบคุมได้
แต่ มายา มีสีหน้าเคร่งเครียด ยิ่งขึ้น
“ไวรัส หลุดเข้ามาในระบบ” หล่อน แจ้งกลับ ภานุ
“ฉันกำลังสั่งระงับอยู่ แต่มันกำลังลามในระบบของฉัน”
“เปิด พอร์ต ให้ผมหน่อย ผมจะส่งโปรแกรม เข้าไป” ภานุ ตอบ (พอร์ต:ช่องสัญญาณของคอมพิวเตอร์)
วิทยา ค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้น
ตอนที่ ภานุ ส่งเสียงสำลัก ในลำคอ
ตามด้วยเสียงกรีดร้องอย่าง สยดสยอง ของ มายา
และ ภานุ ล้มคว่ำลง หายไปจากจอภาพ
วิทยา เดาว่า ภานุ คงถูกควัก หัวใจ
เพราะ เขาเห็น หัวใจ คน สดๆ ค่อยๆปรากฏขึ้นบนโต๊ะ ทำงานเบื้องหน้า
วิทยา สาบานได้ว่า เขา เห็น หัวใจก้อนนั้น เต้นอยู่ สองสามที ก่อนจะหยุด